kształt pretensji

Chciałabym być dziś ostańcem polodowcowym, który tkwi sam jak palec na bezgranicznym pustkowiu. Tak właśnie. Nie musi się do nikogo odzywać. Jakkolwiek psychodeliczne by to nie było, niektórzy przejawiają chęć sporadycznego osiągania takiego stanu. Tym częściej, im więcej w ich otoczeniu ludzi-marud. Ludzi, którym nie przyświeca słynna myśl Monty Pythona "Always look on the bright side of life" i swym narzekaniem potrafią zatruć nawet fajnie zapowiadający się dzień. Rozumiem, że można narzekać na pogodę/politykę/pracę itp., ale żeby narzekać na wyjątkowo ciepły i słoneczny wrześniowy poranek?! Żeby każde wypowiadane zdanie przybierało kaształt pretensji?  Litości.. Jak funkcjonować w takim środowisku?

poniedziałek, tylko spokojnie!

Dziś z rana, tak na dzień dobry 85 maili do ogarnięcia. Myślę sobie OK, jeszcze tylko wtorek, środa, czwartek i piątek..