jednorazowo

Po co uczyć się czegoś, co i tak się zapomni? Po co kupować nowe ubrania, skoro i tak za dwa miesiące już tego się nie założy? Przyklady można mnożyć w nieskończoność. Patrick Süskind w ogóle dowalił: "Po co w ogóle jeszcze coś robić, skoro wszystko idzie wniwecz? Po co żyć, skoro i tak trzeba umrzeć?"
Od razu na wstępie zaznaczę, że przeżywam obecnie intelektualizm sesyjny, który skończy się niechybnie wraz z końcem sesji. Tak czy inaczej, póki trwa dobra passa, korzystam ze sposobności i wyrażę myśl mało odkrywczą: życie jest jednorazowe.
Tak, w sensie ścisłym. Życie jest jednorazowe i dlatego każdy gdzieś tam w środku chce powtarzalności. Każdy czeka na afterpaty. Masz jedne buty, kupujesz następne. Wszak raz się żyje. Byłeś w kinie. I co, więcej nie pójdziesz, bo już raz byłeś? To nielogiczne. To znak od niebies, żeby się rozwijać: głębiej i bardziej dubstepowo (żeby nie powiedzieć jazzowo, co jest obecnie bardzo 'passe', ba! jest wręcz démodé).
Nie trać czasu. Z każdą chwilą masz go coraz mniej.
Czołgiem