Zwykłe życie, muszę nazywać rzeczy po imieniu. Tu i teraz, tak właśnie mija mi czas. Dzień znów staje się krótszy - przynajmniej w naturze wszystko sie zgadza. To mniejsza ilość światła, która ogrzeje moje ciało spragnione ciepła. I to jak! Myślami jestem na Moczydle, jest 27 stopni w cieniu. Oczywiście przyjechałam tu rowerem. Mam 26 lat (ok, za miesiąc!) i nie narzekam. Zwykłe życie mi się podoba. Mam spoko pracę, mam gdzie mieszkać, mam co jeść, czasem kupuję książki. Niedługo będę wracać, jeszcze chwilę poleżę w cieple mej wyobraźni. W niej mam 26 lat i nie mam zwyrodnienia kolana.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Chcesz coś dodać? Śmiało! Wyraź się umiejętnie i nie zapomnij się podpisać. Miłego dnia.