Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
O mnie
- angela
- Mam milion odpowiedzi. Niestety fałszywych. Niewiadomą pozostaję nawet sama dla siebie. Mocna strona to pretensjonalne dialogi. Obserwatorka cudzego życia. Uwielbia surową rybę. Eksploruje warszawskie kawiarnie.
W maszynie życia jestem trybem czekającym na energię, którą mógłbym przekazać dalej.
OdpowiedzUsuńLudzie, jako trybiki życia. Moja wyobraźnia wyprodukowała obraz pączkujących kół zębatych, owych trybików, które w pewnym momencie spotykają drugie kółko, by w momencie zazębienia stworzyć parę małych trybików. Cały cykl zaczyna się od dwóch kółek, "pączkujących" jak komórka jajowa po spotkaniu z "panem Witką". Teraz cała kula jest pełna kół zębatych i cała "świszczy" od odgłosów zazębiania. Mechaniczna prokreacja.
OdpowiedzUsuńCiąg logiczno-skojarzeniowy tej wizji, to tylko mechaniczna prokreacja? Chociaż ponoć aby poznać ideę lub rzecz trzeba w nią wątpić; nie tyle wątpię, wiem bowiem że życie się brutalizuje, o tyle ja inaczej widzę te trybiki.
OdpowiedzUsuń